Patrick Verlaak verlaak(dot)patrick(ad)gmail(dot)com
Mijn werk gaat over beelden die we vormen om ons in tijd en plaats te oriënteren, zowel fysiek als mentaal. Je zou het landschappen kunnen noemen in de brede betekenis van het woord. De ervaring en de magie van een plaats spelen een grote rol: architecten noemen zo een plaats de 'genius loci'.Ik geloof sterk in het scheppend vermogen van zo een plaats, een plaats die we een betekenis willen geven, om vat te krijgen op de dingen rondom ons. Een utopisch streven want je botst voortdurend op grenzen, de onmogelijkheid om je omgeving te vatten. Het schilderij zie ik als een metafoor van die utopie, een zelf gekozen begrenzing, waar ik mijn verdwalen een plaats en een tijd probeer te geven, als een troost.
"De Plaats is het actieve Principe dat in staat is vormen te baren."
Albertus Magnus: 'De Natura Loci', ca. 1250
"Hierna nam mijn denken een heel andere wending, van overwegingen over Plaats naar gedachten over Tijd"
Francesco Petrarca: 'De top van de Mont Ventoux', ca.1343
"De fundamentele kwaliteit van de natuur is zijn uitgebreidheid en de fundamentele kwaliteit van een door de mens gecreëerde plek is zijn omslotenheid."
Christian Norberg-Schulz:'Genius Loci', 1980
My work concerns images that we make to orient ourselves in time and space, both physically and in our minds. You could call them landscapes in the broadest sense of the word. The experience and the magic of a place plays a major role. Architects call this magic of a place the 'genius loci'.
I strongly believe in the creative power of such a place, a place that we want to give a meaning, to get a grip on the things around us. It is a utopian aspiration, because I always clash against boundaries; getting a grip becomes impossible. Painting is as a metaphor of that utopia, a self-chosen limitation, where I try to situate my experience of getting lost in a certain place and time, as a consolation.
foto Cedric Verhelst